Vandaag deel ik graag dit kort maar grappig verhaaltje met jou. Het is er eentje dat ik jaren geleden al had gelezen, maar dat altijd is blijven hangen. Ik lees het elk jaar opnieuw. Voor mij is het een levensles over productiviteit, doelen en ‘waar ben je nu eigenlijk mee bezig?’.
Origineel komt het waarschijnlijk van een kortverhaal geschreven voor Heinrich Böl, maar ik las het in het boek van Tim Ferriss ‘The 4-Hour Work Week’.
De parabel van de Mexicaanse visser
In een rustig Mexicaans kustdorpje, waar de golven zachtjes tegen de kade kabbelen, ziet een Amerikaanse zakenman, die er op vakantie is, een bescheiden vissersbootje naderen. Aan boord is een lokale visser met een lading indrukwekkende tonijnen.
De zakenman, onder de indruk van de vangst, prijst de visser voor de kwaliteit van zijn tonijnen en informeert hoeveel tijd hij nodig had om ze te vangen.
“Niet zo lang,” antwoordt de visser eenvoudig.
Verbaasd vraagt de zakenman: “Waarom bleef je niet langer op zee om meer te vangen?”
De visser legt uit terwijl hij de vis naar een mand overbrengt: “Dit is genoeg voor mijn familie en om te delen met vrienden.”
De zakenman, nieuwsgierig, vraagt dan: “En wat doe je met al je vrije tijd?”
Met een glimlach antwoordt de visser: “Ik slaap uit, geniet van het vissen, speel met mijn kinderen, rust uit met mijn vrouw, Maria, en ‘s avonds geniet ik van het dorpsleven, drink ik wijn en speel ik gitaar met mijn vrienden. Mijn dagen zijn goed gevuld, señor.”
De zakenman, geamuseerd, legt uit: “Kijk, ik ben afgestudeerd aan Harvard en kan je een strategie bieden. Besteed meer tijd aan vissen, koop een grotere boot en breid geleidelijk je vloot uit. Verkoop je vissen rechtstreeks aan de klanten in plaats van via een tussenpersoon. Uiteindelijk start je je eigen visverwerkingsbedrijf, verhuis je naar grotere steden zoals Mexico City, dan Los Angeles, en eindig in New York, waar je je groeiende bedrijf bestuurt.”
De visser vraagt: “En hoe lang zou dat duren?”
“Ongeveer 20 tot 25 jaar,” antwoordt de zakenman.
“En daarna?” vraagt de visser.
De zakenman zegt met een brede grijns: “Dan is het het beste deel. Je neemt je bedrijf naar de beurs, verkoopt je aandelen en wordt enorm rijk – je verdient miljoenen!”
“En dan?” vraagt de visser weer.
“Dan,” zegt de zakenman, “ga je met pensioen in een rustig Mexicaans vissersdorpje, slaap je uit, geniet je van tijd met je kinderen, neem je siësta’s met je vrouw, en breng je je avonden door met het drinken van wijn en gitaar spelen met vrienden.”
Wat kunnen we leren uit het verhaal van de Mexicaanse visser?
Ik haal hier vooral uit dat je soms als hebt wat je wilt. Al het gedoe daarrond is helemaal niet nodig. We zijn soms téveel bezig met vooruitgang en groeien, dat we vergeten wat we vandaag al hebben. Geluk zit hem bijna nooit in geld (toch zeker niet nadat je je basisbehoeften hebt vervuld). Het zit in de kleine dingen.
De Amerikaan in het verhaal is alleen maar bezig met méér, méér en méér. De Mexicaanse visser beseft zelf dat hij dat al allemaal heeft.
Het parabel van de Mexicaanse visser laat me toe om even stil te staan bij wat ik vandaag al heb. Daar ben ik heel content mee.
Hopelijk is het even inspirerend voor jou als voor mij!
